Naar Santiago

Ik heb al weer een hele tijd niet meer geschreven, om jullie een beetje te sparen zal ik het kort proberen te schrijven. Bij de vader van Martijn ben ik tot 7 januari gebleven. We hebben daar nog veel paardgereden, geverfd, beetje geklust en ik heb het gaucho leven mogen meemaken. Op een van de laatste dagen daar, moesten ze de koeien injecteren en de kalfjes brandmerken. Dat was heel gaaf om mee te maken. Met paarden joegen we de koeien bij elkaar en dan gooide een van de gauchos zijn lasso. Dat is nog eens wat anders dan in Nederland. Het duurde allemaal ook heel lang, want de koeien wisten vaak over het hek te ontsnappen. Een koe kan blijkbaar zonder problemen over een anderhalf meter hoog hek springen. Dus we waren tot ´s avonds bezig en het was geweldig. Vlak voor mijn vertrek werd ik helaas ziek. 2 dagen alleen maar op bed gelegen. Gelukkig konden we wel volgens plan op de 7e vertrekken. Ik was weer onderweg. Als eerste zijn we naar Coihaique gereden, waar we allebei eigenlijk zo snel mogelijk weer weg wilde. Dus diezelfde middag nog liftend uit Coihaique gegaan. Uiteindelijk werden we ´s avonds afgezet op een kruising midden in een regenwoud, waar het natuurlijk keihard regende. De enige beschutting was een bushokje waar we 2 Israëliërs tegenkwamen van wie we eerder een lift hadden gejat. Maar het was heel gezellig. Het probleem was alleen dat we dus in de middle of nowhere waren, het keihard regende en er geen auto´s voorbij kwamen. Uiteindelijk besloten we dus maar om met zijn vieren onder een brug te gaan slapen in de de 2-persoonstent die zij bij zich hadden. 
De volgende morgen vroeg op gestaan, we hadden allemaal namelijk vrij weinig zin om nogmaals onder een brug te slapen. We hadden geluk. Er kwam een truck aan en we mochten achterin springen. We werden als een soort guerillastrijders door het regenwoud gevoerd. En na een hobbelige weg door schitterende natuur kwamen we weer in de bewoonde wereld aan. Daar pakten we een busje naar het volgende dorp wat iets groter was en waar we dus hoopten dat het liften makkelijker was. De volgende dag weer gaan liften, dat viel tegen, uiteindelijk toch een lift gekregen naar het volgende dorp en we waren daar nog nauwelijks uitgestapt of we hadden onze volgende lift te pakken. In Chaitén heerlijk even niks gedaan. We kwamen er in de middag aan. Lekker niks gedaan, ´s avonds naar het strand gelopen en voor het eerst in mijn leven een actieve vulkaan. Er kwamen namelijk echt rookpluimen uit de vulkaan, dat was een adembenemend gezicht met de ondergaande zon. 
De dag daarna het laatste stuk van de carretera austral gereisd. Met de bus naar Puerto Montt. Dat was ook een geweldige reis, omdat er 3 ferries in zaten, was je niet steeds in de bus. De ferries gingen door fjorden heen. Je was helemaal omringd door parque nacional en natuurlijk water. Na 12 uur te hebben gereisd, in Puerto Montt aangekomen. De eerste grote stad die ik in tijden weer had gezien. Maar het was heel anders dan ik had verwacht, de meeste huizen waren van hout gemaakt en het had toch nog wel iets dorps. Vervolgens naar Puerto Varas gegaan, heel mooi dorpje met een meer aan de voet van een van de mooiste vulkanen van de wereld. Het was lekker warm, dus daar hebben we de badgast uitgehangen. Beetje gezwommen, beetje kletsen met voorbijgangers en ijs eten. En toen begon het spektakel, we gingen naar Púcon, nummer 1 outdoorbestemming van Chili.
We hadden maar 2 dagen daar, we hadden een beetje haast om in Santiago aan te komen. Maar die 2 dagen hebben we goed besteed. De eerste dag zijn we gaan canyoningen. Dat was echt heel vet. We zijn door watervallen afgedaald in een soort grotten waar het altijd schemert en het overal druipt van water en door riviertjes heen gewaad. Maar het mooist was eigenlijk weer de natuur zelf. Het was weer gewoon schitterend. Ik gebruik dat woord heel vaak voor mijn gevoel. Maar het is ook echt allemaal schitterend. 
De dag daarna hebben we als klapper op de vuurpijl een van de actiefste vulkanen van de wereld beklommen, de Villarica. Dat was zo ontzettend gaaf!! Het laatste stuk was wel echt afzien, maar boven bij de krater aangekomen vergeet je acuut je moeheid en sta je met open mond te kijken. De krater was gigantisch groot. Er lag nog veel sneeuw rond de krater, waar je overheen loopt als je daar wil rondlopen. Ik kan jullie verzekeren dat, dat niet lekker loopt wetend dat 100 meter onder je lava is. Er kwamen ook echt rookpluimen uit de vulkaan, soms stond de wind fout en werd je letterlijk vergast met allemaal bijtende luchten. Als je goed luisterde hoorde je het in de vulkaan ook rommelen. Dat was eerst nogal beangstigend, ik stond al in de startblokken, maar dat was normaal. Maar we moesten natuurlijk ook afdalen en daar hadden ze iets leuks op bedacht. Met een sleetje onder je kont kneiterhard naar beneden gaan. Beste attractie tot nu toe! Samengevat: HELEMAAL TOP!
Diezelfde avond zijn we met een nachtbus naar Santiago gegaan. Ik zit hier nu in een villa met zwembad, we hebben een scooter tot onze beschikking. Het is hier prima uit te houden. Nu zijn we dus een beetje aan het relaxen en onze volgende plannen aan het maken. 

Chau!