Futaleufa, El Calafate, El Chalten en Puerto Guadal

Ik leef nog! Het is al weer een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven. Ik had het druk, druk, druk.                                                                                                    Futaleufu was super gaaf. Uiteindelijk zijn we er met z'n vijfen naartoe gegaan. Super gezellig. 's Avonds wilden we uitgaan, maar we zaten in een gehucht met een kroeg dus uiteindelijk de hele avond in het hostel voor het eerst chileense wijnen gedronken. De dag daarna zijn we gaan raften op Rio Futaleufa, die staat bekend als een van de beste rivieren om op te raften. Dat hebben we gemerkt, er zaten stroomversnellingen bij met namen als: the Terminator en Himalayas. Het was super gaaf! De golven waren soms 5 meter hoog en overal rotsen, dus je wilde echt niet in het water vallen of omslaan. Bij een van de laatste stroomversnellingen was dat bijna het geval. De video's en foto's van het raften komen nog, dan kunnen jullie zien hoe doodsbang ik soms was.                                                                    Na Futaleufa zijn we 32 uur onderweg geweest om in El Calafate te komen, wat helemaal in het zuiden ligt. Pieter en ik waren dus helemaal gaar en toen sliepen we ook nog op de kamer met mensen die liftend diezelfde afstand hadden afgelegd maar dan veel sneller. Heel frusterend dat soort mensen! Bij El Calafate ligt de grootste gletsjer van Zuid-Amerika, de Perito Moreno Glacier. Heel indrukwekkend en als er dan ijs vanaf valt in het water geeft dat een geweldig lawaai. We hebben daar 3 uur gewoon gezeten en gestaard. Daarna zijn we naar El Chalten gegaan, het trekkingscapital van Argentinie. Daar zijn we bijna een week gebleven. Super mooie wandelingen gemaakt en daar kwamen we ook weer onze vrienden uit Fataleufu tegen. Met hun zijn we in de bergen gaan kamperen aan de voet van de grootste berg uit de omgeving, Fitz Roy. Pieter en ik vonden El Chalten helemaal geweldig, we hebben Pieter's verjaardag daar ook nog uitgebreid gevierd, natuurlijk met taart.

Pieter en ik hebben op 5 december afscheid genomen, dat was wel gek aangezien we bijna 2 maanden vol continu op elkaar lip zaten. Het was super gezellig met hem. Nu zit ik bij Martijn en zijn vader. Die zitten hier super luxe aan een gigantisch meer, ze hebben paarden, computers met goed internet, het eten wordt bereid door een kok. Het was voor mij een shock na 2 maanden zo goedkoop mogelijk rond te reizen in zo'n luxe plek te komen. Het is hier echt een paradijs op aarde. De bedoeling is dan wel dat ik er hard voor moet werken. Ik heb mijn eerste blaren al te pakken, maar dat heb ik er graag voor over. Ik heb gister voor het eerst in mijn leven gegalopeerd op een paard! Dat ga ik nog veel vaker doen. Raften gaf adenaline, maar tot nu is paardrijden een goede tweede. Nu moet ik weer an die Arbeit. Super leuk dat jullie allemaal mijn blog volgen.

Liefs Stijn